Βαριά Άρρωστη Γάτα Θεραπεύεται Με Αγάπη Και Μουσική Τρελαίνοντας Τον Γιατρό Της
Βαριά Άρρωστη Γάτα Θεραπεύεται Με Αγάπη Και Μουσική Και Τρελαίνει Τον Γιατρό Της
Γάτα: Η αγάπη λένε κάνει θαύματα. Ένα τέτοιο θαύμα συνέβη στην ιστορία που θα σας διηγηθούμε παρακάτω. Γιατί η ζωή ποτέ δεν θα σταματήσει να είναι μια έκπληξη. Η Μαρία Κρουστάλη διηγείται παρακάτω πώς αναστάθηκη η γάτα της, η υπέροχη Νίνα. Πώς η μουσική, η τεράστια προσπάθεια και η συνεισφορά του κτηνίατρου έσωσαν από βέβαιο θάνατο την Νίνα, η οποία ήταν βαριά άρρωστη.
Η ζωή δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει. Η Μαρία Κρουστάλη μας διηγείται την απίθανη ιστορία … ανάστασης της υπέροχης γάτας της, της Νίνας! Δεν θα μιλήσω άλλο γιατί από τότε που διάβασα αυτή την ιστορία είμαι τελείως συγκλονισμένος! Σας αντιγράφω τα λόγια της αφού πρώτα πω ετούτο: τίποτα δεν είναι ποτέ βέβαιο, και η συμπόνοια και η αγάπη και το μεράκι κάνουν θαύματα:
Η απίθανη ιστορία της Νίνας
Πέρσι τον Νοέμβριο, ξύπνησα ένα πρωί και άκουσα τον άντρα μου να μου λέει πως η Νίνα δεν ήταν καθόλου καλά και έκανε όλη νύχτα εμετό. Οι εμετοί συνέχισαν και όλο το πρωί μέχρι που δεν είχε να βγάλει άλλο φαγητό και έβγαζε ένα κίτρινο πηχτό υγρό. Την πάω απευθείας στον κτηνίατρο με το που άνοιξε, του περιγράφω την κατάσταση, ξεκινά εξετάσεις και ακτινογραφίες μήπως ήταν κάποιος όγκος στην κοιλιά.
Μετά από ώρα μου ανακοινώνει ότι η γάτα είχε διαβήτη τελικού σταδίου και δεν την είχαμε πάρει είδηση, ότι τα νεφρά της ήταν σε κακή κατάσταση και ότι είχε μπει στο στάδιο της κετοξέωσης, γι’αυτό και οι εμετοί. Όπως μου εξήγησε, επειδή έβλεπε ότι δεν ήταν θέμα διατροφής (δεν ήταν δηλαδή υπέρβαρη), μάλλον ήταν κληρονομικό από τους γονείς. Γι’αυτό και δύσκολα θα το καταλαβαίναμε, μόνο αν παρατηρούσαμε ότι τις τελευταίες μέρες διψούσε συνεχώς και ήθελε να τρώει ασταμάτητα.
Της έκανε απευθείας αντιεμετικές ενέσεις και την έβαλε σε ορό, και μου συνέστησε να την αφήσω κάποιες μέρες στην κλινική να δουν αν μπορούν να το αντιστρέψουν.Την κράτησαν 3 μέρες, όπου πήγαινα κάθε 3 ώρες να την χαϊδέυω να μην νιώθει άγχος και όπως μου πρότειναν, να της πηγαίνω τα πιο αγαπημένα της φαγητά μήπως την καταφέρω να φάει.
Μάταια. Η γάτα ζούσε με ορό και ένα gel βιταμινών που της το έβαζαν με το ζόρι απευθείας στο στόμα, για να την κρατήσουν έστω θερμιδικά ψηλά να μην πεθάνει από ασιτία. Την τρίτη μέρα το απόγευμα, με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου είπε πως η γάτα ούτως ή άλλως ήταν ηλικιωμένη (13) η υγεία επιβεβαρυμμένη, οι εμετοί σταματούσαν μόνο με τις ενέσεις, δεν είχε όρεξη, τα νεφρά της υπολειτουργούσαν, οπότε θεώρησε πως είναι καλύτερο αν είναι να πεθάνει, να μην είναι μέσα σε ένα κλουβί κτηνιατρείου αλλά στο σπίτι της, με εμάς γύρω της.
Η επιστροφή σπίτι
Αν έβλεπα όμως ότι η γάτα ξεκινούσε να υποφέρει από πόνους, θα την πήγαινα ξανά να την κοιμίζαμε να μην υποφέρει. Πήγα, την πήρα και μέσα στην στεναχώρια μου, τον ρώτησα, 1 στο εκατομμύριο αν μπορούσα να κάνω κάτι μπας και έχει έστω μια ελπίδα να ζήσει. Χαμογέλασε λυπημένα, στην αρχή μου είπε απλά να είστε δίπλα της να μην νιώθει μόνη, μετά από επιμονή μου όμως μου είπε ότι θα μπορούσα να προσπαθήσω να της δίνω 2 ml νερό με σύριγγα κάθε 2 ώρες και 2 ml πατέ λιωμένο με σύριγγα, πάλι κάθε 2 ώρες.
Αν τα κατάφερνα για ένα 24ωρο, και ξεκινούσαν να λειτουργούν και τα νεφρά, τότε, ναι, ίσως είχε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα. Θυμάμαι την έβαλα στο αυτοκίνητο και της είπα «Σου υπόσχομαι αν την γλυτώσεις, να σε αφήνω να κοιμάσαι μέχρι και μέσα στην ντουλάπα με τα μαύρα μου ρούχα (καθότι κάτασπρη)»
Την πάω σπίτι, την βγάζω από το αυτοκίνητο, θυμάμαι έτυχε να είναι έξω ο αδελφός μου που μου είπε «Δεν την λυπάσαι που την παιδεύεις; Αφού ήδη μυρίζει σαν πτώμα». Εκεί συνειδητοποίησα ότι όντως η γάτα είχε αρχίσει να αναδύει μια άσχημη μυρωδιά. Την πήρα επάνω και πραγματικά προσπάθησα να μπω στην θέση της, να καταλάβω τι θέλει.
Η Θεραπεία
Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ τεντωμένη, δεν μπορούσε να ηρεμήσει, είχε να κοιμηθεί μέρες γιατί παρόλο τις αντιεμετικές, είχε συνέχεια τάση προς εμετό. Πως θα την χαλαρώσω; Με ζέστη, που την λάτρευε.Της βάζω μια θερμαινόμενη κουβέρτα στο 1, μην την κάψω κιόλας, γιατί ήταν πολύ αδύναμη να σηκωθεί αν η θερμοκρασία ήταν μεγάλη.
Τι άλλο, τι άλλο; Πώς αυτοθεραπεύονται οι γάτες; Με την δόνηση της συχνότητας που βγάζουν με το χουρχουρητό. Αυτή όμως δεν μπορούσε να χουρχουρήσει, ήταν σαν ζωντανή νεκρή. Μπαίνω στον υπολογιστή, ψάχνω για κάτι ανάλογο, και βρίσκω θεραπευτική μουσική με hz κοντά σε αυτά της γάτας (και μεγαλύτερα). Το βάζω να παίζει non stop.
Και μέσα σε όλο αυτό, έπρεπε να την σηκώνω να της δίνω με το ζόρι νερό και φαγητό, ακόμα και αν τις περισσότερες φορές το έβγαζε αμέσως με εμετό.Ξαφνικά, την βλέπω μέσα σε 2 ώρες να ηρεμεί με την ζέστη και τα χάδια μας και να κοιμάται πρώτη φορά ήρεμη και όχι σφιγμένη.
Είχε αφεθεί στην ζέστη και την μουσική. (σ.T.: αμέσως παρακάτω βρείτε το βίντεο με την μουσική που διάλεξαν για την Νίνα η Μαρία και ο άνδρας της)
Παρόλα αυτά, συνέχιζα να την ξυπνάω για νερό και τροφή και να την πηγαίνω σηκωτή στο χώμα μήπως ουρήσει. Το πρώτο αυτό βράδυ πέρασε με πολύ κούραση και ταλαιπωρία για εκείνη. Κοιμήθηκα μερικές ώρες κι εγώ, γνωρίζοντας ότι το πρωί μπορεί και να μην την δω ζωντανή.
Της αφήσαμε την μουσική όλη νύχτα να παίζει δίπλα της. Το πρωί, ανοίγω τα μάτια, τρέχω στον καναπέ, μου λέει ο άντρας μου ζει και νιώθω ότι είναι λίγο καλύτερα. Ξανά νερό, φαγητό, λίγο εμετος, καθόλου ούρηση ακόμα. Παίρνω τον γιατρό, του εξιστορώ, με ρωτάει «έζησε δηλαδή τη νύχτα;» «Ναι, και της έκανα και όλα όσα μου είπατε».
«Ξέρεις, δεν το περίμενα, αλλά βλέπω ότι θα κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για την γάτα. Γι’αυτό κι εγώ θα κάνω ότι περνάει από το δικό μου. Δεν περίμενα να την βγάλει να ξέρεις, οπότε για να ζει, σημαίνει ότι προσπάθησες πολύ. Από την μεριά μου, θα έρχομαι δωρεάν να της κάνω κάθε μέρα μια αντιεμετική, για 3 μέρες ακόμα. Αν σταματήσουμε τις ενέσεις και δεν κάνει εμετό από μόνη της, έχεις πιθανότητες. Φτάνει να λειτουργήσουν και τα νεφρά».
Το απόγευμα, μετά από δεκάδες φορές που την είχα πάει σηκωτή στην άμμο, και πριν κλείσει 24ωρο, η Νίνα κατούρησε, έστω και λίγο. Από εκεί και πέρα, ήταν ένας αγώνας. Κάθε 2 ώρες νερό και φαγητό, 1 αντιεμετική την μέρα, θερμαινόμενη κουβέρτα, μουσική Hz, σηκωτή στην άμμο. Κάθε μέρα ήταν και λίγο καλύτερα, ένα τσακ, αλλά καλύτερα. Έμενε να δούμε αν θα συνέχιζε να μην κάνει εμετούς και χωρίς τις ενέσεις.
Ευτυχώς, οι εμετοί την 4η μέρα σταμάτησαν. Την 6η μέρα μου έκανε και μια υπέροχη νυχιά όταν πήγα να την ταΐσω με την σύριγγα. Έπειτα έτρεξε να κρυφτεί.
Ήταν η πρώτη φορά που αντέδρασε όπως πριν από όλο αυτό. Την 7η μέρα, ανέβηκε επάνω μας και άρχισε να χουρχουρίζει και να μας κάνει πατουσάκια. Οι εξετάσεις καλυτέρευσαν. Αλλάξαμε τροφή και πήραμε για διαβητικές γάτες. Τρώει μικρά γεύματα κάθε λίγο και αλεσμένες τροφές αν πρόκειται για υγρές.
Η Νίνα μετά από έναν χρόνο από αυτή την περιπέτεια. Ζει και βασιλεύει και είναι σαν να μην το πέρασε ποτέ όλο αυτό. Ο γιατρός δεν το πίστευε. Ακόμα μου λέει αστειευόμενος, «έφαγε τις 6 ζωές να ξέρεις, να προσέχει τώρα την 1 που της έμεινε».